Προς Βασ. Μπρούμα, ανοικτή επιστολή


Το ψυχο-παθές εγώ κατά τον πατέρα της ψυχο–λογίας Φρόυντ, οδηγεί στο μονο-πύρινο αυτ(ο)αυρχισμό, που είναι ο προάγγελος της καταπιεστικής μον(ο)αρχίας, που γεννάει την τυραννία.
Τούτη την απλή αλήθεια Βασ. Μπρούμα, κατάλαβε ακόμα και ο αγράμματος!! ανιδιοτελής ήρωας Μακρυγιάννης, που δεν είχε αφήσει ανοιχτές τις πόρτες του ΔΗΜΟΣΙΟΥ ψυχιατρείου του τονίζοντας ως αιώνια παρακαταθήκη ότι η Ελλάδα θα βαδίσει στο ιστορικό της πεπρωμένο ΜΟΝΟ αν αφήσει το ΕΓΩ και μεταλάβει των αχράντων του ΕΜΕΙΣ.
Αν εσύ Β. Μπρούμα, δεν το κατάλαβες ακόμα, παρά την δήλωσή σου, ότι ήσουν μαθητής της πολιτικής σκέψης και ανιδιοτέλειάς μου, είσαι ανεπίδεκτος μαθήσεως. Ως δε κακός και αχάριστος μαθητής σου βάζω δίωρη τιμωρία του να στέκεσαι στο ένα πόδι, ίνα μη επαναλάβω, το καταστάλαγμα της ανθρώπινης σοφίας «ουδείς μωρότερος του ψυχο-βαρεμένου Αγρινιομάχου ιατρού, αν δεν υπήρχαν οι δάσκαλοι...». Με πληγώνει η αχάριστη συμπεριφορά σου, για τη δωρεάν φιλο-ξενία σου, στο γαϊδουρο-παχνί μου με τις τόσες πνευματικές μου διακρίσεις. Δεν ξεχνώ, όμως, προς παρηγοριά τα λόγια του Ισοκράτη «ουδείς ασφαλέστερος εχθρός του ευεργετηθέντος αχάριστου» και το φιλο-σοφικό δίδαγμα του θεογένη για το ποια θηρία είναι τα επικινδυνότερα «εν τοις όρεσι, αι αρκτοί και οι λέοντες, εν ταις πόλεσι, οι συκο-φάντες »
Ως εναλλακτικός “ημίονος” και “ημιμαθής” με το αγκομαχητό να φτιάξω το ψηφοδέλτιο και να μπεις ως αχάριστος επι-κεφαλής στη χωρίς λιλιά ταπεινότητα μου, αγνοώντας ότι η υπομονετική μου πλάτη, έφερε εν μέσω βαΐων και κλάδων θριαμβευτή το λυτρωτή Ιησού στην Ιερουσαλήμ και όχι στο εγω-παθές τρελάδικο του φαρισαϊσμού…
Πως λοιπόν σήμερα να μην νιώθω ΠΑΝ-ευ-τυχής…πως!! ατύχως η αμετρο-επής ΕΓΩπάθεια δεν κατάλαβε τη σοφή προτροπή του κολλητού της φίλου κ. Γεωργίου Τρικαλινού, που τη συμβούλευε να εγκαταλείψει τη Λουδοβίκεια Αλαζονεία, του “L’ Etat c’est moi…” και να μου ζητήσει συγγνώμη για τα ψευδόλογα αμαρτήματά της. Μικρόψυχη και ανήμπορη να καταλάβει ότι το ψέμα έχει κοντά ποδάρια και η ΜΕΓΑΛΟΣΥΝΗ του ανθρώπου, είναι στην αναγνώριση των σφαλμάτων του, έβαλε την ουρά της κάτω από τα σκέλια της και εσιώπησε εναγκαλιζόμενη την ισχύ του κομμισάριου της κομματο-κρατικής καβάτζας, ως νταβατζίδικη ασπίδα. Τα κατά τον Αριστοτέλη «πολι-τικά ζώα» που δεν κάνουν από-λογισμό «λόγο διδόναι» δεν τιμούν τις προγραμματικές διακηρύξεις που έχουν υπογράψει, δεν ανέχονται τον αντίλογο και απαξιώνουν την περί ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΟΜΟΦΩΝΗ ΑΠΟΦΑΣΗ του κυρίαρχου οργάνου της Γενικής Συνέλευσης που είχαμε ΣΥΝαποφασίσει, πιστοποιούν ότι μέσα τους κρύβεται μία μονοδιάστατη κατά τoν Μαρκούζε αντίληψη (fascion-αποφασίζω-διατάζω) που είναι άκρως επικίνδυνη και θα την κουβαλάνε σ’ όποια λέσχη συμφερόντων (κόμμα) κι αν προστρέξουν για να ανα-βαθμίσουν, την κρυφή εξ-ουσιαστική γοητεία της μικροαστικότητάς τους.
Όσο για το Μεσολογγιτισμό άσε άνθρωπε μου να τον εκφράσουν εκείνοι οι Μεσολογγίτες που ιστορικά τον ερεύνησαν και βιβλιογραφικά κατέγραφαν την ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ του, για να αισθάνονται κάθε είδους ΜΕΓΑΛΕΙΟ…
Και επειδή η πλάτη μου φορτώθηκε τον ιδρυτή του Χριστιανισμού, ως γάιδαρος νομίζω ότι δικαιούμαι να χρησιμοποιήσω μερικές διδαχές, όπως: Άφες αυτοίς… Αφεωνταί σοι αι αμαρτίες και ύπαγε οπίσω μου… φούλη, ως θα έλεγαν οι ΣΥΝαγωνιστές μου Αγρινιώτες, τους οποίους ΣΕΒΟΥΜΕ και ΤΙΜΩ και τους ζητώ ΣΥΝ-ΓΝΩΜΗ, που νωρίτερα δεν ταπώσαμε την ΑΣΕΒΕΙΑ… του ψυχο-τρόπου παραληρήματος του διχασμού των δυο πόλεων.

Νικήτας Χρ. Φιλιππόπουλος
Πτυχιούχος του Φιλοσοφικού τμήματος του Πανεπιστημίου του Στρασβούργου, Δημοσιογράφος – Συγγραφέας και στα πέτρινα χρόνια της Χουντοκρατίας ΑΥΤΟεξόριστος και για αρκετό χρονικό διάστημα εργαζόμενος στο Συμβούλιο της Ευρώπης για την Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, για βασανισμούς Ελλήνων Πολιτών