Στη Λαϊκή Συνέλευση στο Τρικούπειο, αρκετοί νεολαίοι με πολιτικό ενδιαφέρον μου ζητούσαν πληροφορίες για τις κομμούνες Θεσσαλονίκης και Κραστάνδης, στις οποίες αναφέρθηκα κατά την ομιλία μου, αφού γνώριζαν μόνο για την κομμούνα του Παρισιού.
Ως Πολι-τικό αντί-δωρο, μερικές αναφορές, αφού σκοπιμότητες κομματικές θάβουν στη λησμονιά κορυφαία ιστορικό-κοινωνικά γεγονότα.
Η λέξη κομμούνα είναι παράγωγο του λατινικού commun που σημαίνει ΚΟΙΝΟ, ομόριζες λέξεις κομμουνισμός-κομμουνιστής και στα ελληνικά ΚΟΙΝΟ νιστής, εξού κοινωνία, κοινωνικοποίηση.
Η κομματο-κρατία βύθισε στη λησμονιά την τεράστια ΠΟΛΙ-τική κληρονομιά της κομμούνας της Θεσσαλονίκης του 1342, για να κρύψει τις διαχρονικές ενοχές της.
Η ελληνική σκέψη δε περίμενε τον Κάρολο Μαρξ, να γράψει το κομμουνιστικό του μανιφέστο, από νωρίς είχε διακρίνει τις κοινωνικές τάξεις που πάλευαν για την εξουσία και τις είχε κατατάξει στους ευγενείς (πλουτοκρατία), τους παράλιους(ναυτο-εμπόρους) και τους διάκριους (φτωχολογιά).
Οι πρόγονοί μας διατύπωσαν την ιδέα ότι μέσω της Άμμεσης Δημοκρατίας, η Πόλις που αρχαιοελληνικά σημαίνει φρούριο, με την παιδεία (ρημ. παιδεύω) των Πολιτών, που σήμαιναν φρουροί, θα μπορούσε θα μπορούσε να διοικηθεί χωρίς εξουσιαστικές (καταπιεστικές) αρχές, σ’ ένα άνευ αρχής (ΑΝΑΡΧΙΚΟ) πολιτικό σύστημα. Οι πρόγονοί μας γνώριζαν τη διάκριση μεταξύ ΑΝΑΡΧΙΑΣ και Άναρχου που σημαίνει πολιτικό ον άνευ ηθικών και πολιτικών αρχών.
Η ελληνική σκέψη κ. Πρόεδρε του εργατικού κέντρου, ποτέ δε χρησιμοποίησε τη λέξη όπως εσείς υπο-κείμενο, αφού πίστευε ότι ο άνθρωπος ήταν ένα πολιτικό σκεπτόμενο ΟΝ, που δεν είχε ανάγκη κομματικών κομμισαρίων. Για να μην μακρυγορώ, οι Έλληνες της Θεσσαλονίκης με τη βαριά κληρονομιά της Αθηναϊκής Δημοκρατίας που έκτιζε Παρθενώνες, αφού η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ γεννάει πολί-τες και όχι υπ(ο)ήκοους ως η κομματοκρατία. Το 1342 ξεσηκώθηκαν με μπροστάρηδες τις λαϊκές ΣΥΝ-τεχνίες των χειρονακτών δημιουργών μ’ επικεφαλής τον χειρο-τέχνη Βράνο και εμπροσθοφυλάκη τη συντεχνία των Ναυτικών, μ’ επιτελικό νου, τον Ανδρέα Παλαιολόγο (καμία σχέση με τους άρχοντες Παλαιολόγους).
Οι κομμουνάροι Ζηλώτες (εκ. ζήλου, βλ. Εβραίους Ζηλωτές του ΚΟΙΝΟ-βιο-κού χριστιανισμού και το ΚΟΙΝΟ-ΒΙΟ του Γαλλικού Μάη του 1969) επαναστάτησαν κατά της κομματοκρατικής φαυλοκρατίας των Κατακουζηνών και του Αλέξιου Αποκαύκου και εγκατέστησαν Λαϊκή Δημοκρατία που άντεξε 7 χρόνια, μέχρι το 1349. Καταγράφω μερικές επαναστατικές αμμεσοδημοκρατικές αποφάσεις των κομμουνάρων της Θεσσαλονίκης. Συνέστησαν επαναστατικές επιτροπές, κατάσχεσαν τις περιουσίες της τότε πλουτοκρατίας, εφαρμόζοντας την Ελληνική ΣΙΣΑΧΘΕΙΑ.
Δήμευσαν τις τεράστιες αγροτικές και αστικές περιουσίες εκκλησιών και μοναστηριών και με τους θησαυρούς τους, έθρεψαν το πεινασμένο ΛΑΟ, αφού πρώτα τον όπλισαν, ως φρουρό της Πόλης. Κατάργησαν τους κομματοκρατικούς θεσμούς των ευγενών ως αντιδραστικούς, κατάργησαν τα προνόμια της πλουτοκρατίας και διακήρυξαν ότι όποιοι πολίτες είναι ίσοι μπροστά στους νόμους και έχουν τα ίδια δικαιώματα.
Οι νέοι από 18 χρονών και πάνω έχουν γνώμη και ψήφο στις λαϊκές Συνελεύσεις. Αναδιοργάνωσαν τη δικαιοσύνη και οι δικαστές εκλέγονταν από το ΛΑΟ και όχι από την κομματοκρατία όπως σήμερα. Εξίσωσαν τα δικαιώματα Ελλήνων και ξένων κ.λπ.. ίσως κάποιος ρωτήσει, η κομμούνα της Θεσσαλονίκης μήπως ήταν ένα κάποιο αντίγραφο της Άμμεσης Δημοκρατίας των Αθηνών, απάντηση, άλλες τότε συνθήκες, άλλες κοινωνικο-οικονομικές εποχές, άλλα μέσα παραγωγής.
Η Οκτωβριανή Επανάσταση των Μπολσέβικων το 1917 κερδήθηκε με το σύνθημα «ΟΛΟΙ η εξουσία στα Σοβιέτ (εργατικά συμβούλια) των εργατών- Αγροτών και των Συμμάχων τους. Δηλαδή, Αμμεσο-δημοκρατική προοπτική. Δυστυχώς, η κομματοκρατία, μόλις οι ναύτες του θωρηκτού Ααβόρα που είχε βομβαρδίσει τα χειμερινά ανάκτορα, τόλμησαν στη Ρωσική πόλη Κροστάνδη, να εφαρμόσουν τους λαϊκούς θεσμούς, σφαχτήκανε από τον αρχηγό κομματοκράτη του κόκκινου στρατού, Λέον Μπερστάϊνη ή Τρόσκι, που και ο ίδιος είχε την ίδια τύχη από τον Ατσάλινο (Στάλιν) της κομματοκρατίας που είχε σφετεριστεί τη Λαϊκή Επανάσταση των Ρώσων Ποπουλάρων (μουζίκων).
Το φωτεινό αριστερό μυαλό, ο Αρθουρ Καίσλερ, έγραψε ένα υπέροχο βιβλίο με τίτλο «Ο κομμισάριος και ο γιόγκι» τόσο αυτός όσο και ο Μπρεχτ με τον κ. Κόϊνερ, παρά το κυνηγητό και τη λάσπη που έφαγαν από τους κομματοκράτες κομμισάριους. Ιστορικά ΔΙΚΑΙΩΘΗΚΑΝΕ κ. Γερ. Θεοφιλάτε, πρόεδρε του Εργατικού Κέντρου, καθότι ο φασισμός δεν είναι μόνο ένα πολιτικό σύστημα, αλλά και μια κομματο-κρατική μεθοδολογία.
Και ως υπάλληλος του ΟΤΕ με εργατοπατερική προς το παρόν ιδιότητα, ένα μήνυμα χωρίς χρέωση:
Η αλήστου μνήμης χθόνια εποχή του διαβ(ο)λικού ΕΙΣΟΔΙΣΜΟΥ που με δολο-πλοκική Α\συνέχεια εφάρμοζε η ντόπια τρόικα, τώρα που έγινε επώνυμη και πολιτικά κυρίαρχη στο Μεσολόγγι, θα υπόκειται στη φθορά της κριτικής και του χρόνου.
Πρόβλεψη με γαϊδουρινή υπομονή!! Επειδή ο πολιτικαντισμός της κωλο-τούμπας έχει κοντά ιδεολογικο-πολιτικά ποδάρια, σύντομα θα προσγειωθεί άνευ λαϊκού αλεξίπτωτου, παρά τις έωλες μπουρδολογίες του περί προβοκάτσιας εφημερίδων – εκπομπών - ερωτήσεων…καθότι το πολλαπλώς εξαμαρτείν ουκ σοφού εργατοπατέρα και ο νοών νοείτω….

Νικήτας Χρ. Φιλιππόπουλος

Πολίτης της Πόλης των Ελευθέρων Πολιορκημένων