ΠΡΟΤΟΜΗ

ΧΛΕΥΑΖΟΥΣΑ και ΧΛΕΥΑΖΟΜΕΝΗ

Ποιές οι βασικές συνιστώσες ιδρύσεως δημοσίας αναμνηστικής προτομής;

Ποιά η βαθύτερη αιτιοκριτική σκοπιμότης;

Ποιός ο βαθύτερος θετικός ορθολογικός στοχασμός;

Μήπως η προσφορά προς την Πόλη; Ποίας λοιπόν αποδεικτικής και επαληθεύσιμης; Αντί κεφαλαιώδους μηδέ ενδείξιμης έστω.

Γιατί οι υπεύθυνοι της επιχειρουμένης ιστορικής μαγγανείας καίτοι προκαλούμενοι σιωπούν και δεν υπεραμύνονται της ασχετοσύνης τους με επιχειρήματα ισχυρότερα των αντιρρήσεων; Δια της διετούς σιωπής πυροδοτείται η επανάληψη των ενστάσεων μέχρι κατανοήσεως της επιχειρουμένης προσβολής των καθαγιασμένων.

Αδυναμία έστω ψελίσματος εμπρός στην επιχειρουμένη καταλυτική σκύλευση Ιερού Χώρου Ποτνίων και προσβολή Υπερμάχων.

Συναισθηματική η πρόκληση του εσωτερικού στοχασμού στην καθαίρεση του επιθέτου της πλατείας της «ΝΙΚΗΣ» κυριωνύμου ευπαγούς, πανσέπτου, διεθνώς αναγνωρισμένου ως «Place de la Victoire», απαρασαλεύτου επί δύο αιώνας.

Τραυματική διάσταση μεταξύ ιστορίας και εκτορνευμένης ιστορικεύσεως, απόγειο οργιώδους παραχαράξεως στιγματίζουσα.

Εξάπτουσα η επιχειρουμένη βιαία αποβολή από τον χώρο θυσίας τους, των χιλιάδων ΚΡΑΤΑΙΩΝ της εθνεγερσίας, υπέρ προβολής γενναίου όντως ανδρός, όστις δια των αγώνων του από εθελοντής υπαξιωματικός το 1910, ανεδείχθη εις αντισυνταγματάρχην το 1941 ότε απεστρατεύθη ως υποδιοικητής του 53ου συντάγματος πεζικού το οποίον έδρασε επιτυχώς στον τομέα Κορυτσάς - Πόγραδετς, πλην ΑΣΧΕΤΟΥ προς τον διεκδικούμενον χώρον θεατρικής προβολής του, και αθώου της επικρεμαμένης ύβρεως.

Ο διεκδικούμενος Ιερός Χώρος δεν αφιστορείται εξ υφαρπαγής.

Αξιότιμοι, ίνα μη θεωρηθείτε απότοκοι αντί προβολής, έργον αρατικής στηλιτεύσεως του εικονιζομένου, όστις καίτοι αθώος της σκυλεύσεως, θα φαντάζει άκων, από την καταπατηθείσα θέση, ως ασυναισθήτως χλευάζων τους εκεί εξηρωϊσθέντας που απελάκτισε και επομένως χλευαζόμενος, υπαιτίου έξαλλης ανοσιουργίας των όσων συνήργησαν στην διατάραξη του ήθους του νεκρού, καλείστε εις αναθεώρηση προγραμματισμών αλλαζονίας.

Τριγμός οστών αδικουμένων Ηρωϊκών προπατόρων.

Εμείς δε, επαγρυπνούντες, αντί του ρόλου του οιονεί (νομιζομένου ως αν) υπό εξάρτηση ταπεινού υπηκόου κατακτητικής ορδής που επιδημεύει, επαναπνέοντες την ζωοδότηρα δύναμη του ενδόξου παρελθόντος, φύσει, δυνάμει ελεύθεροι, αντί παθητικής ανοχής αδιαφόρου ληθαργούσης εν απογνώσει αποδυναμωμένης, γηρασμένης κοινωνίας, καλούμεθα σε διεκδικητική αντίσταση σεβασμού της σκευής των ιστορικών κεκτημένων που μας αμφισβητούνται.

«Έπος εκβαλείν κραταιών εν αγαθοίς».

                                                                                             Πίνδαρος

Ευτυχείτε.

?????? ???????

Σπύρος Σακαλής

Υ.Γ.: Επισημαίνω ακόμη την επί του παρόντος τηρουμένη ουδετέρα στάση της υπευθύνου Αρχαιολογικής Υπηρεσίας.